ازدواج از آنچه که همسران انتظارش را دارند تغییر و انتقال سخت تری است.
زوجین به مهارت نیاز دارند تا بتوانند با شرایط شروع زندگی در زیر یک سقف با همسرشان سازگار شوند.
دختر و پسر همدیگر را برای ازدواج انتخاب کرده اند، بعد از گذراندن مراحل قانونی و گرفتن مراسم در زیر یک سقف زندگی را شروع کرده اند.
با شروع زندگی زیر یک سقف، زندگی واقعی زوجین شروع می شود و خانوم و آقا به دور از خانواده اصلی خود یک خانواده مستقل را می خواهند اداره کنند.
بیشترین مشکلات زوجین در ۲ سال اول زندگی وجود دارد و بیشترین میزان طلاق نیز در سال های اول زندگی وجود دارد.
همچنان که زندگی مشترک پیش می رود، تفاوت همسران هرچه بیشتر آشکار می شود، از تفاوت در زمان خواب و بیداری تا نحوه پرداخت هزینه ها و یا اهمیتی که هرکدام به اشیاء منزل می دهند.
تفاوت در میزان اجتماعی بودن، تفاوت در زمینه میزان اهمیت دادن به خویشاوندان، کار، موقعیت اجتماعی، پیشرفت شغلی و ... .
زمانی که همسران با یکدیگر به توافق نمی رسند و به نظر غیر قابل انعطاف می آیند بحث و جدل بالا می گیرد، نسبت به هم خشمگین می شوند و در نهایت احساس می کنند در ازدواج موفق نیستند.
زوجین باید بدانندکه تقریبا ۲ سال اول زندگی سال های سختی است.
از استقلال قبلی خود صرفنظر کنند و به عنوان همسر، وظایف جدیدی را بر عهده گیرند و همه این ها به سادگی و بدون استرس رخ نخواهند داد.
تجربه نشان داده است همسرانی که بیشتر با یکدیگر صمیمی هستند پیوند و تعهد ویژه ای نسبت به هم دارند، نسبت به تفاوت های یکدیگر آگاهند و سعی می کنند تفاوت ها را درک کنند و به تفاهم برسند.
آن ها می دانند هرچه قدر روابط صمیمانه تر باشد تعارض بیشتر است.
پس در روابط زوجین تعارض وجود دارد.
ولی با به وجود آمدن تعارض به فکر جدایی و این که ازدواج ناموفقی داشته اند نمی افتند.
آن ها با گفتگو در شرایط مناسب تعارض خود را حل می کنند.
زوجین عزیز باید بدانند که باید نسبت به عهدی که بستید متعهد باشید و به فکر حل مسائلی که در زندگی مشترکتان پیش می آید باشید.
نویسنده: زهرا طباطبایی
- ۹۷/۰۵/۲۸